20 vragen aan de eigenaar van Le Soulelial – Force de Passion

Sedert 2000 zijn wij, Marga en Jean-Philippe Rieu de even trotse als gelukkige eigenaren van Le Soulelial.

Vraag 1: Waarom juist een vakantiehuis in de Dordogne?
Omdat ik vanaf mijn 8e jaar in de Dordogne kom en toen verliefd ben geworden op mijn ‘moederland’, de Dordogne. Vanaf 1968 hebben mijn ouders een kleine ruïne gekocht in Saint Laurent La Vallée. Waarom? Omdat mijn jongste zusje en ik nergens anders meer op vakantie wilden gaan dan naar de Dordogne!!! Mijn broers en ik hebben die ruïne opgeknapt en zo hebben we niet alleen heel veel praktische ervaring opgedaan, maar ook in de lange zomers veel leeftijdgenoten uit ons dorp en omgeving leren kennen. Net zo belangrijk.

Vraag 2: Hoeveel weken per jaar brengen jullie er zelf door?
Dat worden er steeds meer, ha ha. Ik ben ongeveer om de 6 weken ‘Nederland’ 3 tot 6 weken in Le Soulelial om te ZIJN, te schrijven, te componeren, te metselen (een van mijn grootste hobby’s). De wijngaard en tuin te verzorgen. Alles klaar te maken om mijn vrouw en onze kinderen met of zonder aanhang te ontvangen.

Vraag 3: Waarom werd u verliefd op dit huis?
Mijn vrouw en ik waren acuut verliefd. Het regende, stormde, de toestand van het huis was abominabel. Maar… we keken samen door alle vieze behangen en rotzooi heen en zagen de originele schoonheid, we zagen direct voor ons hoe wij alles met oude, authentieke materialen wilden opknappen.

Hoe we de originele schoonheid weer wilden laten schijnen. En van de tuin, die een totale wildernis was. Er was geen tuin liever gezegd. Dus hebben we op 1 A4-tje een schets gemaakt… en dat is de tuin geworden. En nog steeds aan het ‘verder-groeien’… kruiden, originele fruitbomen, mispels, kweeperen, notenbomen, vijgen, granaatappels.
Wist je dat we het platanen-laantje naar het zwembad helemaal zelf gestekt en geplant hebben? Ander voorbeeld: de wijngaard. Hebben we destijds samen met de kids, die toen tussen de 3 en 7 waren, zelf geplant. Nog meer? Het voetbalveldje… en de hele self-supporting-duurzame-watervoorziening, zagen we voor ons en hebben we gerealiseerd!

Vraag 4: Alles helemaal zelf?
Nou, het was een hele klus om een aannemer te vinden die met oude dakpannen het dak wilde maken. Met behoud van alle golvingen en het maken van nieuw-oude dakkapellen. Die aannemer heeft er dan ook 2 jaar over gedaan.

Vraag 5: Wat is zo bijzonder aan uw huis?
Dat bijna ieder hoekje en plekje een verhaal heeft. Vanaf de schietgaten in het oudste deel dat uit de 14e eeuw stamt tot de hartjes boven een van de majestueuze open haarden die onder het vieze 20e eeuwse roze en blauwe stucwerk tevoorschijn kwam.

Vraag 6: Dus u moest er veel aan verbouwen?
Giga veel. Behalve het robuuste karkas met de muren van een meter dik. We hebben ruim 2 jaar nonstop verbouwd en nu ben ik (dat is mijn hobby) nog aan het verbouwen. Met als motto: alle aanwezige schoonheid gebruiken, duurzaam EN: je ziet niets aan de buitenkant.

Vraag 7: Wat is na al die jaren van noeste arbeid uw trots?
Het hele domein. Alle details. En je ziet niet dat het geheel vernieuwd is. En wij krijgen van vrienden die hier verblijven steeds weer te horen: “het voelt zo vertrouwd en warm aan”. Dat ik helemaal kan ZIJN in Le Soulelial. Daarom laat ik iedereen altijd alles van Le Soulelial zien.

Vraag 8: Oh ja, maar welke kamer heeft nu het allermooiste uitzicht?
Wij hebben geen specifiek mooi uitzicht. Het oudste deel is gebouwd als ‘gewapende’ toren met schietgaten in de 14e eeuw. Met uitzicht naar alle kanten over het Dordogne dal. Je moet weten wij zitten hoog, maar de omgeving is begroeid in de loop der eeuwen. De intimiteit van het beperkte uitzicht, bij het zwembad geniet ik van het bos-uitzicht, geeft mij, ons, een bijzonder meditatief gevoel.

Vraag 9: Ah ja! Dus waar moet je gaan zitten om je als God in Frankrijk te voelen?
Overal kan dat. Bij de haarden, op de binnenplaats, in de hangmat bij het voetbalveldje als je over de wijngaard uitkijkt, bij het zwembad, in de volle zon of in het zwembadhuisje als het te heet is of miezert, langs de boules baan als de kinderen jeu de boules spelen en ik op het bankje kijk, of meespeel. Er zijn talloze plekjes, boven aan de trap bij de toren als de zon ondergaat, daar zit ik vaak als de avond gaat vallen.

Vraag 10: OK, maar nu specifiek. Wat maakt uw woonkamer zo gezellig?
De mooie haarden en de sfeervolle inrichting die mijn vrouw altijd weer aanpast. Het is hier vaak een dolle boel. Er wordt wat afgelachen. Bijna iedere dag als we met onze kinderen en/of vrienden zijn. Vooral omdat we met de kids en onze vrienden de benaming ‘workshops’ hebben verzonnen voor alles wat we doen of niet doen in Le Soulelial.

Vraag 11: Wat een fraaie keuken! Voor hoeveel mensen kun je hier koken?
Er is door een vriend van mij die er zijn 60e verjaardag vierde weleens gekookt voor 25 man. Ik heb met mijn vrouw en onze jongens gekookt voor het 21e diner van onze dochter… 21 meiden en Roos en wij, dus 26 man.

Vraag 12: Nu we hier toch zijn. Wat is uw lievelingsgerecht?
Oeps: dat zijn er heel veel, maar vooral zijn er vaak de door mij in september gemaakte gekonfijte vijgen bij. En de membrillo van de kweeperen, in oktober maak ik die, en sinds 2017 de mispel gelei die ik in december maak, voor bij de kaas, de foie gras of bij het ontbijt of bij wild of in een salade.

Vraag 13: Dus u heeft een aantal geheime adresjes?
Dat zijn er veel, die adresjes. Bij de Comptoir des Producteurs haal ik veel. Altijd mijn Dordogne honing uit mijn oude dorpje, Saint Laurent La Vallée. De foie gras en truffels op de markt in Saint Cyprien. Waar we ook de oesters halen. Oh ja, we zijn al bijna 20 jaar met Kerst en Oud en Nieuw in Le Soulelial en eten dan oesters op de binnenplaats op 1 januari buiten!!! Van de markt in Saint Cyprien met heerlijke methode champenoise van onze lieve achterbuurman, Jacky, die 30 jaar op de markt wijn heeft verkocht en dat nog steeds aan huis doet.
De groentes halen we bij de jonge bioboer uit Paleyrac, om de hoek, die op vrijdag op de markt in Le Buisson staat. En het vlees bij Marc: hij komt iedere donderdagavond rond 6 uur bij de achterburen. Je hoort dat omdat hij dan een duidelijk claxonsignaal geeft. Hij staat ook op de markt in Saint Cyprien. En sinds 8 maanden maakt hij voor ons de heerlijkste kant en klaar gerechten. Ook vegetarisch. Als ik met een groot aantal ben bijvoorbeeld bij de wijnoogst en we geen zin hebben om te koken. Een aanrader!!! Weinig zout en super smaakvol (boucherieabbaye@gmail.com).

Vraag 14: Mmmm, maar nu die andere hobby, metselen.
Op dit moment heeft ons huis 4 slaapkamers. Drie met een tweepersoonsbed (waarvan een met een derde bed) en een met twee losse bedden. Ik maak nu twee nieuwe slaapkamers met eigen badkamer op de binnenplaats erbij. Dan zijn het 6 slaapkamers waarvan 5 met een tweepersoonsbed. Maar ik weet nog niet of ik die twee nieuwe appartementen ga verhuren: on verra (we zullen zien).

Vraag 15: Dus iedereen vindt op Le Soulelial altijd zijn plek?
Omdat je alle ruimte hebt en doordat het terrein groot is en de huiskamers groot, kan je altijd kiezen om OF samen te zijn OF je terug te trekken. Neem nou de tuin. Dat is een bewuste keuze van Marga en mij. Aan jullie de keus: je kunt natuurlijk heerlijk in de binnenplaats vertoeven. Of in het schommelbankhuiskamertje dat aan de binnenplaats grenst. Maar je kan ook naar het zwembad en de tuin gaan, een wandelingetje door het ‘platanen-laantje’ maken en dan daar vele plekjes zoeken, of gewoon aan het zwembad gaan liggen op het grote terras.

Vraag 16: OK. Wat is een absolute aanrader om op een mooie avond te doen?
Sterrenhemels kijken of buiten slapen naast het zwembad. Dat doen onze kinderen vaak. En ik blijf vaak tot diep in de nacht naar de sterrenhemel kijken.

Vraag 17: En wat zijn de absolute aanraders voor de omgeving?
Meer dan ik weet want ik blijf veelal op ons terrein. Mijn vrouw weet mij over te halen om te wandelen: dat is eindeloos mooi. Wij gaan beginnen met (elektrisch) fietsen: onze zoon wielrent en laat ons de mooiste plekjes zien. Als wij de kinderen brengen of afhalen op het vliegveld van Bergerac maken we vaak toertjes langs dorpjes die allen open musea zijn. In een straal van 20 km heb je tientallen unieke kastelen, dorpjes, uitzichten, super restaurants, marktjes…

Maar omdat iedereen me deze vraag stelt:
– Op regenachtige dagen: bezoek aan het nieuwe Lascaux museum, super, Sarlat, Beaumont, bij de haard een boek lezen, Monpazier, samen koken, wijnproeverijen, kastelen bezoeken. Om de hoek: Castelnaud, Beynac.
– Met kinderen moet je zeker naar die kastelen: onze jongste kreeg daar geen genoeg van. De cro magnon dorpjes, en Les Eyzies. En pubers gaan altijd weer kanoën… niets voor mij. Of Belves, op 5 km, met zijn unieke marktplaats, grot, straatjes.
– Als je Sarlat niet gezien hebt, dan heb je echt wat gemist. Want het is natuurlijk super toeristisch maar een ECHT openluchtmuseum. Lascaux vind ik magistraal. Maar om de hoek in le Buisson, 7 km, de druipsteengrotten zijn ook een unieke belevenis. Eten in Trémolat bij Le Vieux Logis, niet te betalen maar wel hun verrassingsmenu, alleen in de middag, buiten… een unicum. Genoeg tips?

Vraag 18: We moeten afronden. Wat zijn de belangrijkste Do’s van uw schitterende huis?
– Tijdens uw verblijf mag u dit echt niet missen: opkomst en ondergang van de zon in stilte bij het zwembad of de binnenplaats.
– Wilt u echt iets van de Dordogne begrijpen ga dan vooral naar: blijf op het terrein, haha, maar ga zeker naar de markt in Saint Cyprien op zondagochtend.
– En voordat u weer terugrijdt: koop minstens een fles ‘Révélations Domaine du Bois de Pourquié’, Marlene & Alain Mayet, 24560 Conne de Labarde. Op het chateau kopen. Bij Bergerac. Bijzonder mooi en prijs kwaliteit excellent. Op hun site kan je het vinden en eventueel bellen. www.vins-bdp.com

Vraag 19: De onvermijdelijke vraag: En de drie belangrijkste Don’ts?
– De Dordogne rivier onderschatten: uitkijken dus bij het overzwemmen van de rivier, in het midden kan heftige stroming zijn.
– Pas op voor: ‘ja, dat is een goede’, de weggetjes zijn in mijn perceptie fietspaden: als er een tegenligger komt dan stop ik geheel. De greppels zijn verraderlijk diep soms. Onze zoon-neef heeft zijn huurauto total loss gereden op een van deze idyllische kleine weggetjes, op de weg van Le Soulelial naar het dorp. Dus stop als er een tegenligger komt en rij langzaam. Dat doe ik dus vanzelf omdat ik hier alleen in onze oldtimers rijd. Dan staat de tijd vanzelf stil, of gaat langzamer…
– En haal het niet in uw hoofd om: tussen twaalf en drie of na 19 uur of op zaterdagmiddag of zondag lawaai te maken. Je bent in de middle of nowhere en de gemeente heeft gelukkig toch deze tijden bij locale wet of verordening tot heilige stilte gemaakt.

Vraag 20: Laatste vraag: Wat is voor u zelf echt vakantie vieren?
Dat is een hele moeilijke, want ik heb steeds meer het gevoel dat ik altijd vakantie vier. Ook als ik doe wat wij vaak werken noemen. Ja, ik doe in Le Soulelial steeds vaker iets wat ik in NL niet doe: met de zon opstaan, schrijven of componeren met digitale middelen, EN DAN; sluit ik mijn laptop om 11 uur en zet mijn iphone op silent en laat beiden op de lange tafel boven… tot de volgende dag… en ik ga naar buiten totdat de zon ondergaat. Iedere vakantie ervaar ik daarom als de mooiste de laatste jaren.