Twee hittegolven in Nederland! Moeten we de marketing van Luxevakantiehuis Dordogne niet over een andere boeg gooien? Niet meer de heerlijke Dordogne temperaturen communiceren; nee, juist benadrukken dat al onze 50 luxe vakantiehuizen de tropische warmte – zonder airco – buiten de deur weten te houden! Hier zijn ze steengoed in koele huizen bouwen!
De telefoon onderbrak ons mijmeren. “Ik ben waarschijnlijk veel te laat. De hitte. Bij ons zijn de mussen op. Er valt werkelijk niets meer van het dak. Ventilatoren overal uitverkocht. Voor airco’s geldt een wachtlijst tot december. Gelooft u mij, het is hier horrible”.
Hadden wij een klimaatvluchteling aan de lijn? Of gewoon een oververhitte landgenoot, die bij wijze van therapie dagelijks op YouTube de Elfstedentocht van 1997 bekijkt? Mis! De man was op zoek naar een luxe vakantiehuis in het naseizoen met gegarandeerd aangename temperaturen.
“De Périgord wordt al sinds de prehistorie door mensen bewoond, dus het klimaat is hier zeer aantrekkelijk”, antwoordde Zsuzsi. “Zelf genieten we het meest van de nazomers. In september en oktober nemen we uitgebreid de tijd om au revoir tegen de zomer te zetten. Op z’n Frans. Dus met de lekkere wijnen uit de Bergerac. Verse paddestoelen en wildgerechten verschijnen weer op de menukaarten”.
“Ja, ja”, klonk het licht ongeduldig, maar de temperaturen?” Die zakken heel langzaam van 25 gemiddeld begin september naar zo’n 20 in oktober. ’s Avonds wel een trui meenemen.”
“Mmm, dan heb ik nog een vraag: Hoe is het met de Brexit? Op televisie zag ik dat in het plaatsje Eymet al 10% van de bevolking Brexit-vluchtelingen zijn. Met hun eigen tearooms, dat laffe Pale Ale bier, en hun onuitroeibare neiging links te lopen. Ze schijnen de hele Dordogne op te kopen.”
Oeffff dat hadden we dus gemist op BVN. Het klonk als een invasie. D-Day was er niets bij. Wij wilden juist de super aantrekkelijke prijzen van het na-seizoen noemen. Geen massa toerisme meer. De Fransen hebben weer alle tijd voor ‘un conversation’. Blijkt in werkelijkheid de Dordogne overstroomd te worden door opgejaagde Engelse woningzoekenden; zonder dat we het in de gaten hebben.
“Meent u dat nou”, vroegen wij met maagdelijke onschuld, “er zijn hier wel Engelsen die een vakantiehuis kopen of huren. We kennen persoonlijk ook wel wat Engelsen. Aardige mensen. Met veel verstand van goede whiskey. Maar aan spookrijden doen ze niet.”
“Ik heb het toch echt op TV gezien”.
“Ach mijnheer, u kent toch Jeanne d’Arc die de Engelsen destijds van katoen gaf. De Dordogne blijft echt Frans. Het kan even duren, wel 100 jaar, maar de Fransen trekken altijd aan het langste end”.
“OK, dus met die Engelse invasie valt het wel mee. Blijft over de gegarandeerd aangename temperaturen. Ik wil niet nog ’ns puffen. Dat begrijpt u toch wel”.
Natuurlijk begrepen wij dat. “Kijkt u maar eens op onze website. Met hoeveel mensen wilt u overigens niet puffen?” Het bleken drie echtparen te zijn, waarvan twee met een uit de hand gelopen kookhobby. Dat trof. Veel van onze huizen zijn een culinair lustoord.
Tijd voor de het Definitieve Argument. “En wat betreft de gegarandeerd aangename temperaturen. Zegt u maar tegen uw vrienden. Engelsen houden niet van bloedhitte.”
Er volgde een korte stilte. “Dat is 100% true. We gaan boeken”.
Zsuzsi en Floris
