September. De ochtendnevels zijn terug in de Dordogne. Het landschap oogt bij het krieken van de dag weer geheimzinnig. Niet te lang. Daar zorgen de best nog krachtige zonnestralen wel voor. Tot eind oktober genieten wij hier van vele zonovergoten dagen (met ’s avonds een trui onder handbereik).
Wij zaten in de late middagzon onze zegeningen te tellen. Zachtjes. Onze calvinistische roots blijven ons parten spelen. September blijft toch de maand van met nieuwe energie het nieuwe schooljaar in. De targets van het businessplan overtreffen. Wij niet, wij zaten heerlijk te niksen met een voortreffelijk natuurproduct onder handbereik.
Totdat de telefoon rinkelde. Werk aan de winkel!
“Spreek ik met luxe vakantiehuis-dordogne? Met Henriëtte van hier tot daar. Ik heb een probleem. Een luxe probleem. Wij hebben het goed. Zeer goed. Dus ik wil graag weg uit dat naargeestige herfstige Holland. Maar als ik onze ‘vrinden’ vertel dat we nu voor de vierde keer op vakantie gaan, dan klinkt dat wel erg decadent.
Vandaar mijn vraag: die vakantiehuizen van u, kun je die ook huren voor niet vakanties?” Dat was pas een existentialistische vraag. Leefde Jean-Paul Sartre nog maar. Helaas. Zsuzsi nam een slok Montravel Sec (heerlijk droog wit ‘streekwijntje’) en zei: “Geen enkel probleem Henriëtte. Onze website luxe-werkhuis Dordogne is weliswaar nog under construction. Maar daar passen we wel een mouw aan” (volgens onze computer man is alles virtueel op te lossen. Sindsdien zijn Zsuzsi en Floris erg optimistisch).
Henriëtte slaakte een zucht van verlichting. “Heeft u niet een schattig huisje, waarvan iedereen direct ziet, dat daar bestsellers worden geschreven?”
“En of”, antwoordde Zsuzsi, “Roumaillac – La Grange. Ook ideaal voor uw eerste dichtbundel. Mocht u meer op de muzikale tour willen gaan, Le Soulelial, daar staat een fraaie vleugel klaar voor uw eerste zelf gecomponeerde sonate.
Minder artistiek kan ook. U kunt met uw beste vrinden een kookcursus volgen. Wij regelen zo een echte Dordognese Chefkok voor u. Maar u kunt ook met de voltallige bewonerscommissie komen brainstormen over een nieuwe opzet van het Juich & Huil fonds. Kortom, uw weg-zijn-alibi is bij ons in goede handen”.
Blijkbaar was Henriëtte stomverbaasd over de nazomerse niet vakantie mogelijkheden in Dordogne. “Enorm, ik ben stupéfait. Dat had ik niet verwacht. Wat biedt u een mogelijkheden. Maar zegt u nou eens eerlijk, gaat er nooit wat mis? U klinkt zo als een extreem positivo. Daarvan zijn er erg veel in het tourisme”.
We begrepen dat het tijd werd voor een “terug-met-beide-voeten-op-aarde moment”. “Henriëtte je hebt gelijk. Er gebeuren ook rampen. Een paar jaar geleden huurden twee Hollandse echtparen die samen precies 250 jaar oud werden een van de goedkoopste huizen. Twee van hen waren op dezelfde dag jarig. Dus stuurden ze een week van tevoren een uitnodiging per e-mail uit, dat iedereen welkom was op het feestdiner in een heus sterrenrestaurant.
Als echte Hollanders dachten ze: Niemand gaat voor een sterrenhap acht uur in de auto zitten en weer terug. Mis. De vrienden huurden een paar busjes. En op het uur U, stapten 20 vrienden het sterrenrestaurant binnen. Daar waren natuurlijk geen tafeltjes meer vrij. Wil je de rest ook nog horen, Henriëtte?”
Dat wilde ze niet. “Wat een afgang. Maar dat idee van die kookcursus, dat vind ik leuk. Zo’n zoveel gangen menu maken is ook helemaal geen vakantie. Dat is echt werk. Dus absoluut niet decadent.” Zsuzsi mmm-mmm-de instemmend. “Ik bel je na het weekend terug”.
Dat deed Henriëtte. Met een bevriend echtpaar komen ze eind van de maand nog twee weken naar de Dordogne. Onze onvolprezen regel vriendin Wendy heeft drie kooklessen georganiseerd. En oh ja, de site luxe-werkhuis Dordogne blijft voorlopig nog under construction.
Zsuzsi en Floris
